పోలీసు అమరవీరులకు జోహార్లు.

గత సంవత్సరం కాలంలో విధి నిర్వహణలో  దేశ వ్యాప్తంగా కొన్ని వందల మంది పోలీసులు అమరులయ్యారు. వారందరి ప్రాణత్యాగాలు మనం కనీసం ఈ రోజైనా స్మరించుకొని వారికి నివాళి అర్పించటం భాద్యత గల పౌరులుగా మన విధి అని నా అభిప్రాయం. We must salute to the persons who dies for our nation, they may be police, soldier  or a common citizen and they deserves it.

శ్రీరామనవమి శుభాకాంక్షలు

ప్రపంచ వ్యాప్తంగా ఉన్న తెలుగు వారందరికీ మరియు భారతీయులందరికీ శ్రీరామనవమి  శుభాకాంక్షలు

దయ చేసి క్షమించండి

నేను గత నెలలో బదిలీపై ఒక ముఖ్యమైన, భాద్యతాయుతమైన మరియు తీరిక దొరకని విభాగానికి వెళ్లాను. అందువల్ల టపాలు వ్రాయటం వీలు కావట్లా. త్వరలో వీలు చేసుకొని టపాలు వ్రాయగలనని మనవి.

----కృతజ్ఞతలతో.

కూంబింగ్ లో రెండో రోజు

ప్రాణాలకు తెగించి మరీ ఉద్యోగ ధర్మం (పర్వం)

మరుసటి రోజు తెల్లవారు జామున వెలుగు రావటం మొదలు కావటంతోనే అందర్నీ నిద్రలేపారు. మేము మరల నడక మొదలు పెట్టినాము. కొంత దూరం నడవటం తోనే వీపుపైన ఉన్న బరువు మరియు భుజంపైన ఉన్న తుపాకీ రాను రాను మరింత బరువు పెరిగినట్టు అనిపించసాగింది. అపుడు నా చిన్నపుడు మా అమ్మమ్మ చెప్పిన దెయ్యం కథ గుర్తొచ్చింది. అదేమిటంటే "కొన్ని సంవత్సరాల క్రితం ఒక రోజు మా ఇంటిపక్కన ఒకాయన పొలానికి వెళ్లి రాత్రి చీకటి పడిన తర్వాత ఇంటికి తిరిగి వస్తున్నాడంట. అపుడు ఆయనకి ఒక దయ్యం మేక పిల్ల రూపంలో అరుచుకుంటూ ఎదురయ్యిందంట. అపుడు ఆయన "అరె ఈ సమయంలో ఇది ఒక్కటి ఇక్కడ ఎందుకు ఉందో, ఏదైనా నక్కో, తోడేలో చూస్తే చంపుతాయి కదా" అని జాలి పడి ఆ మేకపిల్లని భుజాలపై ఎత్తుకొని నడుచుకుంటూ ఇంటికి వస్తున్నాడంట. అయితే రాను రాను భుజాలపై ఉన్న మేక పిల్ల బరువు పెరుగుతున్నట్లు అనిపించసాగిందంట. కొద్దిసేపటికే అది అతను మోయలేనంత బరువు పెరిగిందంట. దాంతో ఆయనకి అనుమానం వచ్చి ఆ మేక పిల్లని భుజాలపై నుండి నేలపై గట్టిగా విసిరేసాడంట. అపుడు ఆ మేక పిల్ల ఆడమనిషి రూపంలో మారిపోయి అతన్ని నానా బూతులూ తిడుతూ మాయమైపోయినదంట. పై కథలో దెయ్యంలా, నా భుజంపై ఉన్న తుపాకీ, వీపుపై ఉన్న బ్యాగు కూడా విపరీతమైన బరువు పెరిగిపోతున్నట్టు అనిపించసాగింది. 

                ఆ బరువును అలాగే భరిస్తూ కొద్దిసేపటికి మేము ఒక వాగు దగ్గరికి చేరుకున్నాం. అక్కడ ముఖాలు శుభ్రం చేస్కొని, కాలకృత్యాలు తీర్చుకోవాలని ఆగాము. తుపాకీ మరియు బ్యాగులను క్రిందికి దించి, ఆ వాగులో దిగి దాన్లో ప్రవహిస్తున్న చల్లని నీళ్ళు చేతితో అందుకోగానే అప్పటి వరకు ఉన్న అలసట పోయి మనసు ప్రశాంతంగా అనిపించింది. అయితే అడవిలో నీళ్ళ దగ్గర కూడా మేము ఎలా ప్రవర్తించాలో మాకు ఒక నియమావళి ఉండటంతో మా విభాగాధిపతి మమ్మల్ని ఆ నీళ్ళని పూర్తిగా ఆస్వాదించనివ్వలేదు. అప్పటివరకు విపరీతమైన చమటలతో పూర్తిగా తడిసిన శరీరం ఆ చల్లని నీళ్ళతో స్నానం చేస్తే ప్రక్షాళన అయి ప్రశాంతంగా ఉంటుంది కదా అనుకుంటే, మా నియమావళిలో కూంబింగ్ లో స్నానం చేయరాదనే కఠినమైన నియమం ఉందనే విషయం గుర్తొచ్చి ఎవరూ ఆ సాహసం చేయలేదు. తొందరగా కాలకృత్యాలు తీర్చుకొని మేము మాతో తెచ్చుకున్న తినుబండారాలని అల్ఫాహారంగా తీసుకొని, బాటిళ్ళలో నీళ్ళు నింపుకొని మరల నడక మొదలు పెట్టాము.

               మరల మధ్యాహ్నం వరకు తుపాకీ మరియు బ్యాగుల బరువులను అలాగే భరిస్తూ ఆ ఎగుడు దిగుడు అడవి ప్రదేశంలో నడుచుకుంటూ ముందుకు సాగాము. మధ్యలో మాలో చాలా మంది అదుపుతప్పి క్రిందపడ్డారు, నేను కూడా పడ్డాననుకోండి, కాకపోతే ఎవరికీ దెబ్బలు తగలలేదు. సరే మధ్యాహ్నం సుమారు ఒకటిన్నర సమయంలో భోజనానికి ఏర్పాట్లు చూడాలని మా విభాగాధిపతి నిశ్చయించాడు. కాని మేము ఎంత వెదికినా చుట్టుప్రక్కల నీళ్ళ జాడ కనపడలా. అలాగే ఓపికగా, ఆకలితో ముందుకు నడుచుకుంటూ వెళుతుండగా మాకు చుట్టూ పొదలు అల్లుకున్న ఒక బావి కనిపించింది. కాని దానికి మెట్లు సరిగా లేవు, పైగా పైనుంచి చూస్తుంటే నీళ్ళు బాగా నల్లగా కనిపిస్తున్నాయి. సరే మొత్తానికి కస్టపడి క్రిందికి దిగి మా దగ్గర ఉన్న పాత్రల్లో ఆ నీళ్ళు పైకి తీసుకు వచ్చినాక, ఆ నీళ్ళు చూసి మేము భయపడ్డాము. అవి చాలా కాలంగా నిల్వ ఉండటం వల్లేమో, పూర్తి పసుపు రంగులో ఉన్నాయి. అయితే చుట్టూ ప్రక్కల ఎక్కడా దరిదాపుల్లో నీరు లభించే అవకాశం లేకపోవటంతో ఆ నీటితోనే వంట చేయటానికి సిద్దపడ్డాము. అప్పుడు ఏమి జరిగిందంటే...

(ప్రజాసేవలో, ఉద్యోగ భాద్యతల నిర్వహణలో అమరులైన ప్రతి పోలీసు అధికారీ చిరస్మరణీయులే)
----సలహాలకు policestory333@gmail.com కు email చేయగలరని మనవి.

----మిగిలిన వివరాలు తదుపరి పోస్టులో చెప్తానండీ. 
                                                                                      --కృతజ్ఞతలతో.

కూంబింగ్ కు బయలుదేరాము.

అడుగు ముందుకు జాగ్రత్తన్నో, మందు పాతర ఉందేమో...

కూంబింగ్ కు వెళ్ళటానికి మొత్తం అన్ని విభాగాలు సాయంత్రంకల్లా సిద్దమయ్యాయి. రాత్రి భోజనం చేసి విశ్రాంతి తీసుకుంటూ ఉండండి, ఎపుడు బయల్దేరేది తరవాత చెపుతామని చెప్పారు. దాంతో మేము రాత్రి 0900 గంటల కల్లా భోజనం చేసి పడుకున్నాము. నాకు చిన్నప్పటి నుండి నిద్ర అంటే చాలా ఇష్టమే కాక మధ్యలో నిద్ర చెడగొడితే భలే కోప్పడతాను. ఆ రోజు రాత్రి నేను మంచి గాఢ నిద్రలో ఉండగా అర్థరాత్రి సుమారు 1200 గంటల సమయంలో మమ్మల్ని నిద్రలేపారు. కళ్ళు నులుముకుంటూ లేచి చూసేసరికి అందరూ కూంబింగ్ కు వెళ్ళటానికి తయారు అవుతున్నారు. నాకు నిద్రాభంగం అయ్యేసరికి చికాకుగా అనిపించింది. సరే తప్పదు కదా అనుకొని లేచి మాకు ఇచ్చిన బ్యాగును, తుపాకీని తీస్కోని మాకు కేటాయించిన వాహనంలో ఇతర కానిస్టేబుళ్లతో పాటు వెళ్లి కూర్చున్నాను. ఆ వాహనం గురించి ఎంత తక్కువ చెపితే అంత మంచిది లెండి. అంతకు ముందు అది బొగ్గు రవాణా చేసి వచ్చిందేమో, దాని నిండా బొగ్గు రేణువులు ఉండి మా దుస్తులు, బ్యాగులు కూడా నల్లగా అయిపోయాయి. మొత్తానికి మొదటిసారి మా కూంబింగ్ కు బయలుదేరాము.

                  దాదాపు రెండు గంటలకు పైగా ప్రయాణం చేసిన తర్వాత మేము మా జిల్లా సరిహద్దు లో ఉన్న అడవి సరిహద్దులోకి చేరుకున్నాము. రహదారి ప్రక్కన మా వాహనాన్ని నిలిపి అందరూ దిగిపోయాక ఆ వాహనం వెళ్ళిపోయింది. మా విభాగానికి గ్రే హౌండ్స్ కు చెందిన ఇన్స్పెక్టర్ స్థాయి అధికారి (ఆర్.ఐ.) భాద్యుడు గా (ఇంచార్జ్) ఉన్నాడు. అంటే మేము కూంబింగ్ మొత్తం మూడు రోజులు అతని ఆదేశాల ప్రకారం నడచుకోవాలి అంతే కాక మా యొక్క మంచి చెడ్డలు చూసుకునే భాద్యత కూడా కూడా అతనిదే అన్నమాట. అతను కాక గ్రే హౌండ్స్ కు చెందిన మరో ఎస్.ఐ. స్థాయి అధికారులు ఇద్దరు కూడా ఆర్.ఐ. గారికి సహాయకులుగా మా కూంబింగ్ విభాగంలో ఉన్నారు. మా కూంబింగ్ విభాగంలో జిల్లా కానిస్టేబుల్ ట్రైనీలం 10 మందిమి ఉండగా, గ్రే హౌండ్స్ కు చెందిన 15 మందితో కలిపి మేము మొత్తం సుమారు 25 మందిమి ఉన్నాము.  

                 మేము వాహనంలోంచి దిగిన వెంటనే మా వంటికి మరియు బ్యాగులకు అంటిన బొగ్గు దుమ్మును దులుపుకుని, వెంటనే మా ఆర్.ఐ. గారి ఆదేశాలపై బ్యాగును వీపుపై, తుపాకీని భుజంపై వేసుకుని రహదారి ప్రక్కనే ఉన్న అడవిలోకి నడక ప్రారంభించాము. అయితే మేము వెళ్ళింది అమావాస్య సమయంలో అనుకుంటా, అందుకే మేము దిగిన వెంటనే చిమ్మ చీకటిగా ఉండి కొద్దిసేపు ఏమీ కనిపించలా. కానీ కొద్దిసేపటికి కళ్ళు రాత్రి వాతావరణానికి అలవాటు పడటంతో కొద్దిగా నేలపై ఉన్న రాళ్ళు, ఎగుడు దిగుడులు మరియు చుట్టూ ఉన్న చెట్లు చేమలు మసక మసకగా కనిపించటం ప్రారంభించాయి. నాకు ఒక ప్రక్క ఎటువైపు నుండి, ఎప్పుడు నక్సలైట్లు దాడి చేస్తారో అని భయంగానూ, మరో ప్రక్క అడవిలోకి వెళుతున్నందుకు ఉత్సుకత గానూ ఉంది. నేను ఇంటర్ మీడియట్ చదివేటపుడు మా కాలేజ్ ప్రక్కనే ఉన్న అడవిలోకి పలుమార్లు ఉసిరికాయలు, తునికి కాయలు వంటి అడవిలో దొరికే ఫలాల కోసం వెళ్ళినా అది చిట్టడివి మాత్రమే, కానీ ఇప్పుడు వచ్చింది భయంకరమైన అడవి మృగాలు మరియు మావోయిస్ట్ లు సంచరించే దట్టమైన అడవుల్లోకి. నడక ప్రారంభమైన కొద్దిసేపటికే వీపుపై ఉన్న బ్యాగు మరియు భుజంపై ఉన్న తుపాకీ నెమ్మదిగా బరువుగా అనిపిస్తూ క్రమంగా అది భరించలేని నొప్పిగానూ మారిపోతూ వస్తోంది. దాదాపు రెండు కిలోమీటర్ల దూరం నడిచిన తర్వాత మా ఆర్.ఐ. గారు ఒక ప్రదేశంలో మా విభాగాన్ని నడక నిలిపి తెల్లవారే వరకు విశ్రాంతి తీసుకుందామని చెప్పటంతో "బ్రతికాంరా దేవుడా" అనుకొని బ్యాగు, తుపాకీలను క్రిందికి దింపినాము. వంతుల వారీగా కొంత మంది పడుకొనగా, కొంతమందిమి కాపలా ఉన్నాము. అయితే నాకు కాపలా ఉన్నపుడు మరియు పడుకున్నపుడు కూడా ఒకరకమైన ఉద్వేగం వల్ల మరియు ఎపుడు ఏమి జరుగుతుందో అని ఆలోచిస్తూ ఆ రాత్రి నిద్ర పోలేదు, చూస్తూ ఉండగానే తెల్లవారిపోయింది. మరుసటి రోజు ఎలా గడిచిందో... 

(మనం చూసే పోలీసు ఉద్యోగం నాణేనికి ఒక వైపు అయితే అడవిలోకి కూంబింగ్ కు వెళ్ళేపోలీసు ఉద్యోగం ప్రజలకు కనిపించని మరో పార్శ్వం)
----సలహాలకు policestory333@gmail.com కు email చేయగలరని మనవి.

----మిగిలిన వివరాలు తదుపరి పోస్టులో చెప్తానండీ. 
                                                                                      --కృతజ్ఞతలతో.

మొదటిసారి కూంబింగ్ కు వెళ్ళే ముందు

చూడటానికి ఠీవీగా ఉందా...

మాకు జిల్లా కేంద్రంలో "మావోయిస్ట్ వ్యతిరేఖ" యుద్ధతంత్రాలపై శిక్షణ అయిపోయిన తర్వాత మమ్మల్నందర్నీ మా జిల్లాలో "మావోయిస్ట్" కార్యకలాపాలపై బలగాలను అజమాయిషీ చేసే పోలీసు అధికారి (officer on special duty-OSD అంటార్లెండి) ఉండే మరో పట్టణానికి తీసుకు వెళ్ళారు. అక్కడ మా శిక్షణార్థులందర్నీ వివిధ జట్లుగా చేసారు. కొన్ని జట్లను హైదరాబాద్ నుండి రప్పించబడిన "గ్రే హౌండ్స్" బలగాలతో, మరి కొన్నింటిని జిల్లాలో అప్పటికే మావోయిస్ట్ వ్యతిరేఖ కార్యకలాపాలలో పని చేస్తున్న "స్పెషల్ పార్టీలు" అనబడే బలగాలతో పాటు జత చేసారు. అంటే మమ్మల్ని మొదటిసారి కూంబింగ్ నిమిత్తం అడవిలోకి పంపుతున్నందున ఆ బలగాలు మాకు రక్షణ కోసం తోడుగా ఉంటాయన్నమాట. 

          అయితే మాకు "గ్రే హౌండ్స్" తో వెళ్ళే జట్లకు ఎక్కువ మరియు కఠినమైన కూంబింగ్ ప్రదేశం ఉంటుందనీ, అంతే కాక వాళ్ళు అడవిలో కూంబింగ్ చేసేటపుడు పోలీసు బలగాలు పాటించాల్సిన నియమ నిభందనల్ని ఏ మాత్రం రాజీపడకుండా పాటిస్తారనీ, అదే జిల్లా స్పెషల్ పార్టీలతో వెళితే కూంబింగ్ సులువుగా ఉంటుందనీ తెలిసింది. అంటే ఉదాహరణకి మాకు కూంబింగ్ లో ఏదైనా కొండ మీదుగా వెళ్ళాల్సి ఉంటే గ్రే హౌండ్స్ బలగాలు అయితే అది ఎంత పెద్ద కొండ అయినా దాన్ని ఎక్కి వెళతాయి, అంతే కాక కూంబింగ్ లో భాగంగా ఇచ్చిన మొత్తం ప్రదేశాన్ని ఎన్ని అవాంతరాలు ఎదురైనా పూర్తి చేసుకొని కానీ తిరిగిరావు. అదే జిల్లా స్పెషల్ పార్టీలు అయితే కొండ మరీ పెద్దదిగా ఉంటే దాన్ని ఎక్కకుండా చుట్టూ తిరిగి వెళ్ళటమో, కొన్ని సందర్భాల్లో పూర్తిగా డుమ్మా కొట్టటమో చేస్తాయి. అందుకని మేము మాకు జిల్లా స్పెషల్ పార్టీలతో కూంబింగ్ కు పంపితే బాగు అని కోరుకున్నాము. అయితే ఇక్కడ ఒక చిన్న మతలబు (twist అంటారా?) లేకపోలేదు. అదేమిటంటే ఒక వేళ కూంబింగ్ లో మావోయిస్ట్ లు ఎదురుపడి పరస్పర ఎదురు కాల్పులు జరిగినా లేదా వాళ్ళు పథకం ప్రకారం ముందుగా దాడి చేసినా, జిల్లా స్పెషల్ పార్టీ బలగాలతో వెళ్ళేటప్పటి కన్నా, గ్రే హౌండ్స్ బలగాలతో వెళితే మా భద్రతకు ఎక్కువ అవాకాశాలు ఉంటాయనటంలో ఏ మాత్రం సందేహం లేదు. 

                  అదృష్టమో, దురదృష్టమో కానీ నేను ఉన్న జట్టుకు మాత్రం గ్రేహౌండ్స్ బలగాలతో వెళ్ళే అవకాశం వచ్చింది. మొత్తం మూడు రాత్రులు, రెండు పగళ్ళు అడవిలో గడుపుతూ మాకు ఇచ్చిన కూంబింగ్ ప్రదేశాన్ని మావోయిస్ట్ ల కోసం వెదికి రావాలని చెప్పారు. మాకు మొదటిసారి కూంబింగ్ కు వెళ్ళటం కాబట్టి, ఏమేమి తెసుకు వెళ్ళాలో కూడా పూర్తిగా తెలీదు. మాకు అన్ని వస్తువులు తీసుకు వెళ్ళటానికి ఒక బ్యాగును ఇచ్చారు. తినటానికి ఏమేం తీసుకు వెళ్ళాలో మాకు తెలీదు కాబట్టి రెండు మూడు రోజులు నిల్వ ఉండే ఆహార పదార్థాలు మా అధికారులే ఇచ్చారు. కూంబింగ్ కు వెళ్ళే మూడు రోజులూ స్నానం చేయటమనేది మరిచిపోవాలని, ఎవరైనా కూంబింగ్ నియమావళిని అతిక్రమిస్తే కఠినమైన చర్యలు తీస్కుంటామని ఆర్.ఐ. గారు తీవ్రంగా హెచ్చరించారు. అపుడు దాదాపు ఎండాకాలం అయిపోయి, వర్షాకాలం మొదలవటంతో వర్షానికి తడవకుండా ఉండేలా రక్షణ ఏర్పాట్లు కూడా అదనంగా తీసుకెళ్ళాల్సి వచ్చింది. అంతే కాక ప్రతి ఒక్కరు కనీసం 5 లీటర్లు నీరు కూడా తీసుకెళ్ళాలి. మొత్తానికి బ్యాగు బరువు విపరీతంగా పెరిగిపోయింది. ఏమి తగ్గిద్దామన్నా అన్నీ అవసరమే కదా అని అలాగే ఉంచుకొన్నాము. సరే మొత్తానికి అడవిలోకి మొదటిసారి వెళుతున్నాము కాబట్టి చివరిగా ఓ.యస్.డి. గారు, ఆర్.ఐ. గారు అన్ని రకాల జాగ్రతలు చెప్పి మమ్మల్ని కూంబింగ్ కు పంపించేందుకు సమాయత్తం చేసారు. ఇక మేము అడవిలోకి బయలుదేరటమే తరువాయి మరి... 

(కరవమంటే కప్పకు కోపం, విడవమంటే పాముకు కోపంలా ఉంటుందండీ పోలీసు ఉద్యోగం)
----సలహాలకు policestory333@gmail.com కు email చేయగలరని మనవి.

----మిగిలిన వివరాలు తదుపరి పోస్టులో చెప్తానండీ. 
                                                                                      --కృతజ్ఞతలతో.

నా గెలుపు గాలివాటం కాదని అందరికీ రూడీ ఎలా అయిందంటే!

ఆయుధాలు ఎంత అందంగా ఉన్నాయో కదా, చూడటానికి...

మొత్తానికి జిల్లా కేంద్రంలో ఆర్.ఐ. గారి ట్రైనింగ్ కు మేము క్రమంగా అలవాటు పడ్డాము. కానీ మాకు మాత్రం అబస్టకల్స్ ట్రైనింగ్ (అడ్డంకులను అధిగమించటం) అంటే కొద్దిగా భయంగానే ఉండేది. మాకు హైదరాబాద్ ట్రైనింగ్ లో ఉన్న అడ్డంకులన్నీ చాలా చిన్నగా ఉండటమే గాక,  క్రింద పడ్డా దెబ్బలు తగలకుండా క్రింద ఇసుక ఉండేది.  కానీ జిల్లా కేంద్రంలో ఆర్.ఐ. గారు ఏర్పాటు చేసిన అడ్డంకులు చాలా భీతిగొలిపేవిగా ఉండేవి. ఎందుకంటే అవి మా జిల్లా పోలీసు ప్రధాన కేంద్రానికి పక్కనే ఉన్న గుట్టల్లో బండ రాళ్ళ మధ్య ఏర్పాటు చేసారు. తాళ్ళపై వేలాడేటపుడు గానీ, ఒక అడ్డంకి నుండి మరో అడ్దంకి చేరేటపుడు గానీ ఏమాత్రం చేతులు లేదా కాళ్ళు పట్టు తప్పినా ఆ రాళ్ళ మీద పడితే తీవ్రమైన దెబ్బలు తగలటం ఖాయం. ఈ ట్రైనింగ్ మొదలైన కొత్తలోనే కొంతమంది క్రింద పడి దెబ్బలు తగిలించుకోవటం, అయినా ఆర్.ఐ. గారు కనికరించకుండా వారికి యధావిధిగా ట్రైనింగ్ చేపించటంతో మాకు ఈ ట్రైనింగ్ అంటే భయం ఏర్పడింది. అయితే మాకు ఈ ట్రైనింగ్ లో హైదరాబాద్ ట్రైనింగ్ లో నేర్పిన ఆయుధాల కంటే అధునాతన ఆయుధాలలో పరిపూర్ణమైన శిక్షణ ఇచ్చారు. కానీ మాకు జిల్లా కేంద్రంలో కవాతు శిక్షణ అనేది ఏ మాత్రం లేకుండా పూర్తిగా "మావోయిస్ట్ వ్యతిరేఖ" శక్తియుక్తులపై మాత్రమే శిక్షణ ఇచ్చారు.

                 ఆర్.ఐ. గారు గ్రే హాండ్స్ లో పని చేసినందు వల్ల, దాదాపు ఆ ట్రైనింగ్ లో ఉన్న విధివిధానాలనే మాకు జిల్లాకేంద్రంలో అమలు చేయటంతో మాకు ఇన్ని కస్టాలు వచ్చి పడ్డాయి. మేము హైదరాబాద్ లో మాతో పాటు ట్రైనింగ్ చేసిన ఇతర జిల్లాలకు చెందిన ట్రైనీలను వాకబు చేయగా, వాళ్ళందరూ పోలీసు స్టేషన్ లలో ప్రశాంతంగా ఉద్యోగాలు చేసుకుంటున్నారని తెలిసి మాకు ఇంకా బాధ కలిగింది.  సరే మొత్తానికి క్రిందా, మీదా పడి జిల్లా కేంద్రంలో రెండు నెలల పాటు ఆర్.ఐ. గారి  శిక్షణ పూర్తి చేసుకున్నాము. ఈ శిక్షణ మొత్తం రెండు నెలల కాలంలో నేను మా జిల్లాకేంద్రం కు 15 కి.మీ. లోపే ఉన్న మా ఊరికి నాలుగైదు సార్లు మించి వెళ్లలేదంటే ఎంత తీరికలేని శిక్షణ ఆర్.ఐ. గారు మాకు ఇచ్చారో ఊహించుకోవచ్చేమో...

                  సరే జిల్లా కేంద్రంలో శిక్షణ అయిపోవచ్చింది. దాంతో మాకు ఆ రెండు నెలల్లో ఆర్.ఐ. గారు నేర్పించిన "మావోయిస్ట్ వ్యతిరేఖ" శిక్షణ పై ఒక వ్రాత పరీక్ష పెట్టారు. అందరికీ ఏమో కానీ నాకు మాత్రం వ్రాత పరీక్ష అంటే కొంత ఆందోళన గానే ఉంది. ఎందుకంటే నేను హైదరాబాద్ ట్రైనింగ్ లో ఫస్టు వచ్చా కాబట్టి ఇపుడు వేరెవరైనా ఈ వ్రాత పరీక్షలో ఫస్టు వస్తే నేను హైదరాబాద్ ట్రైనింగ్ లో ఏదో గాలివాటంగా ఫస్టు వచ్చానని అంతా అనుకుంటారు కదా!. అందుకే ఎలాగైనా నేను ఫస్టు రావాలనే ఉద్దేశ్యంతో బాగా కష్టపడి చదివాను. నా కష్టానికి తగ్గట్టుగా ఆ వ్రాత పరీక్షలో కూడా నేను ఫస్టు రావటంతో నా మీద ఎవరికైనా కొద్దో గొప్పో ఉన్న అనుమానాలు పటాపంచలు అయ్యాయి. ఇక్కడి వరకు బాగానే ఉంది, కానీ "ముందుంది ముసళ్ళ పండగ" అనేది మాకెవరికీ అపుడు తెలీదు... 

(పోలీసులకు కూడా అందరిలాగే భావోద్వేగాలు ఉంటాయి, కాకపోతే వాటిని అదుపులో పెట్టుకోకపోతే ప్రమాదం.)
----సలహాలకు policestory333@gmail.com కు email చేయగలరని మనవి.

----మిగిలిన వివరాలు తదుపరి పోస్టులో చెప్తానండీ. 
                                                                                      --కృతజ్ఞతలతో.