Sunday 21 October 2012

పోలీసు అమరవీరులకు జోహార్లు.

గత సంవత్సరం కాలంలో విధి నిర్వహణలో  దేశ వ్యాప్తంగా కొన్ని వందల మంది పోలీసులు అమరులయ్యారు. వారందరి ప్రాణత్యాగాలు మనం కనీసం ఈ రోజైనా స్మరించుకొని వారికి నివాళి అర్పించటం భాద్యత గల పౌరులుగా మన విధి అని నా అభిప్రాయం. We must salute to the persons who dies for our nation, they may be police, soldier  or a common citizen and they deserves it.

Saturday 31 March 2012

శ్రీరామనవమి శుభాకాంక్షలు


ప్రపంచ వ్యాప్తంగా ఉన్న తెలుగు వారందరికీ మరియు భారతీయులందరికీ శ్రీరామనవమి  శుభాకాంక్షలు

Monday 13 February 2012

దయ చేసి క్షమించండి

నేను గత నెలలో బదిలీపై ఒక ముఖ్యమైన, భాద్యతాయుతమైన మరియు తీరిక దొరకని విభాగానికి వెళ్లాను. అందువల్ల టపాలు వ్రాయటం వీలు కావట్లా. త్వరలో వీలు చేసుకొని టపాలు వ్రాయగలనని మనవి.

----కృతజ్ఞతలతో.

Tuesday 10 January 2012

కూంబింగ్ లో రెండో రోజు

ప్రాణాలకు తెగించి మరీ ఉద్యోగ ధర్మం (పర్వం)

మరుసటి రోజు తెల్లవారు జామున వెలుగు రావటం మొదలు కావటంతోనే అందర్నీ నిద్రలేపారు. మేము మరల నడక మొదలు పెట్టినాము. కొంత దూరం నడవటం తోనే వీపుపైన ఉన్న బరువు మరియు భుజంపైన ఉన్న తుపాకీ రాను రాను మరింత బరువు పెరిగినట్టు అనిపించసాగింది. అపుడు నా చిన్నపుడు మా అమ్మమ్మ చెప్పిన దెయ్యం కథ గుర్తొచ్చింది. అదేమిటంటే "కొన్ని సంవత్సరాల క్రితం ఒక రోజు మా ఇంటిపక్కన ఒకాయన పొలానికి వెళ్లి రాత్రి చీకటి పడిన తర్వాత ఇంటికి తిరిగి వస్తున్నాడంట. అపుడు ఆయనకి ఒక దయ్యం మేక పిల్ల రూపంలో అరుచుకుంటూ ఎదురయ్యిందంట. అపుడు ఆయన "అరె ఈ సమయంలో ఇది ఒక్కటి ఇక్కడ ఎందుకు ఉందో, ఏదైనా నక్కో, తోడేలో చూస్తే చంపుతాయి కదా" అని జాలి పడి ఆ మేకపిల్లని భుజాలపై ఎత్తుకొని నడుచుకుంటూ ఇంటికి వస్తున్నాడంట. అయితే రాను రాను భుజాలపై ఉన్న మేక పిల్ల బరువు పెరుగుతున్నట్లు అనిపించసాగిందంట. కొద్దిసేపటికే అది అతను మోయలేనంత బరువు పెరిగిందంట. దాంతో ఆయనకి అనుమానం వచ్చి ఆ మేక పిల్లని భుజాలపై నుండి నేలపై గట్టిగా విసిరేసాడంట. అపుడు ఆ మేక పిల్ల ఆడమనిషి రూపంలో మారిపోయి అతన్ని నానా బూతులూ తిడుతూ మాయమైపోయినదంట. పై కథలో దెయ్యంలా, నా భుజంపై ఉన్న తుపాకీ, వీపుపై ఉన్న బ్యాగు కూడా విపరీతమైన బరువు పెరిగిపోతున్నట్టు అనిపించసాగింది. 

                ఆ బరువును అలాగే భరిస్తూ కొద్దిసేపటికి మేము ఒక వాగు దగ్గరికి చేరుకున్నాం. అక్కడ ముఖాలు శుభ్రం చేస్కొని, కాలకృత్యాలు తీర్చుకోవాలని ఆగాము. తుపాకీ మరియు బ్యాగులను క్రిందికి దించి, ఆ వాగులో దిగి దాన్లో ప్రవహిస్తున్న చల్లని నీళ్ళు చేతితో అందుకోగానే అప్పటి వరకు ఉన్న అలసట పోయి మనసు ప్రశాంతంగా అనిపించింది. అయితే అడవిలో నీళ్ళ దగ్గర కూడా మేము ఎలా ప్రవర్తించాలో మాకు ఒక నియమావళి ఉండటంతో మా విభాగాధిపతి మమ్మల్ని ఆ నీళ్ళని పూర్తిగా ఆస్వాదించనివ్వలేదు. అప్పటివరకు విపరీతమైన చమటలతో పూర్తిగా తడిసిన శరీరం ఆ చల్లని నీళ్ళతో స్నానం చేస్తే ప్రక్షాళన అయి ప్రశాంతంగా ఉంటుంది కదా అనుకుంటే, మా నియమావళిలో కూంబింగ్ లో స్నానం చేయరాదనే కఠినమైన నియమం ఉందనే విషయం గుర్తొచ్చి ఎవరూ ఆ సాహసం చేయలేదు. తొందరగా కాలకృత్యాలు తీర్చుకొని మేము మాతో తెచ్చుకున్న తినుబండారాలని అల్ఫాహారంగా తీసుకొని, బాటిళ్ళలో నీళ్ళు నింపుకొని మరల నడక మొదలు పెట్టాము.

               మరల మధ్యాహ్నం వరకు తుపాకీ మరియు బ్యాగుల బరువులను అలాగే భరిస్తూ ఆ ఎగుడు దిగుడు అడవి ప్రదేశంలో నడుచుకుంటూ ముందుకు సాగాము. మధ్యలో మాలో చాలా మంది అదుపుతప్పి క్రిందపడ్డారు, నేను కూడా పడ్డాననుకోండి, కాకపోతే ఎవరికీ దెబ్బలు తగలలేదు. సరే మధ్యాహ్నం సుమారు ఒకటిన్నర సమయంలో భోజనానికి ఏర్పాట్లు చూడాలని మా విభాగాధిపతి నిశ్చయించాడు. కాని మేము ఎంత వెదికినా చుట్టుప్రక్కల నీళ్ళ జాడ కనపడలా. అలాగే ఓపికగా, ఆకలితో ముందుకు నడుచుకుంటూ వెళుతుండగా మాకు చుట్టూ పొదలు అల్లుకున్న ఒక బావి కనిపించింది. కాని దానికి మెట్లు సరిగా లేవు, పైగా పైనుంచి చూస్తుంటే నీళ్ళు బాగా నల్లగా కనిపిస్తున్నాయి. సరే మొత్తానికి కస్టపడి క్రిందికి దిగి మా దగ్గర ఉన్న పాత్రల్లో ఆ నీళ్ళు పైకి తీసుకు వచ్చినాక, ఆ నీళ్ళు చూసి మేము భయపడ్డాము. అవి చాలా కాలంగా నిల్వ ఉండటం వల్లేమో, పూర్తి పసుపు రంగులో ఉన్నాయి. అయితే చుట్టూ ప్రక్కల ఎక్కడా దరిదాపుల్లో నీరు లభించే అవకాశం లేకపోవటంతో ఆ నీటితోనే వంట చేయటానికి సిద్దపడ్డాము. అప్పుడు ఏమి జరిగిందంటే...

(ప్రజాసేవలో, ఉద్యోగ భాద్యతల నిర్వహణలో అమరులైన ప్రతి పోలీసు అధికారీ చిరస్మరణీయులే)
----సలహాలకు policestory333@gmail.com కు email చేయగలరని మనవి.

----మిగిలిన వివరాలు తదుపరి పోస్టులో చెప్తానండీ. 
                                                                                      --కృతజ్ఞతలతో.



Thursday 5 January 2012

కూంబింగ్ కు బయలుదేరాము.

అడుగు ముందుకు జాగ్రత్తన్నో, మందు పాతర ఉందేమో...
కూంబింగ్ కు వెళ్ళటానికి మొత్తం అన్ని విభాగాలు సాయంత్రంకల్లా సిద్దమయ్యాయి. రాత్రి భోజనం చేసి విశ్రాంతి తీసుకుంటూ ఉండండి, ఎపుడు బయల్దేరేది తరవాత చెపుతామని చెప్పారు. దాంతో మేము రాత్రి 0900 గంటల కల్లా భోజనం చేసి పడుకున్నాము. నాకు చిన్నప్పటి నుండి నిద్ర అంటే చాలా ఇష్టమే కాక మధ్యలో నిద్ర చెడగొడితే భలే కోప్పడతాను. ఆ రోజు రాత్రి నేను మంచి గాఢ నిద్రలో ఉండగా అర్థరాత్రి సుమారు 1200 గంటల సమయంలో మమ్మల్ని నిద్రలేపారు. కళ్ళు నులుముకుంటూ లేచి చూసేసరికి అందరూ కూంబింగ్ కు వెళ్ళటానికి తయారు అవుతున్నారు. నాకు నిద్రాభంగం అయ్యేసరికి చికాకుగా అనిపించింది. సరే తప్పదు కదా అనుకొని లేచి మాకు ఇచ్చిన బ్యాగును, తుపాకీని తీస్కోని మాకు కేటాయించిన వాహనంలో ఇతర కానిస్టేబుళ్లతో పాటు వెళ్లి కూర్చున్నాను. ఆ వాహనం గురించి ఎంత తక్కువ చెపితే అంత మంచిది లెండి. అంతకు ముందు అది బొగ్గు రవాణా చేసి వచ్చిందేమో, దాని నిండా బొగ్గు రేణువులు ఉండి మా దుస్తులు, బ్యాగులు కూడా నల్లగా అయిపోయాయి. మొత్తానికి మొదటిసారి మా కూంబింగ్ కు బయలుదేరాము.

                  దాదాపు రెండు గంటలకు పైగా ప్రయాణం చేసిన తర్వాత మేము మా జిల్లా సరిహద్దు లో ఉన్న అడవి సరిహద్దులోకి చేరుకున్నాము. రహదారి ప్రక్కన మా వాహనాన్ని నిలిపి అందరూ దిగిపోయాక ఆ వాహనం వెళ్ళిపోయింది. మా విభాగానికి గ్రే హౌండ్స్ కు చెందిన ఇన్స్పెక్టర్ స్థాయి అధికారి (ఆర్.ఐ.) భాద్యుడు గా (ఇంచార్జ్) ఉన్నాడు. అంటే మేము కూంబింగ్ మొత్తం మూడు రోజులు అతని ఆదేశాల ప్రకారం నడచుకోవాలి అంతే కాక మా యొక్క మంచి చెడ్డలు చూసుకునే భాద్యత కూడా కూడా అతనిదే అన్నమాట. అతను కాక గ్రే హౌండ్స్ కు చెందిన మరో ఎస్.ఐ. స్థాయి అధికారులు ఇద్దరు కూడా ఆర్.ఐ. గారికి సహాయకులుగా మా కూంబింగ్ విభాగంలో ఉన్నారు. మా కూంబింగ్ విభాగంలో జిల్లా కానిస్టేబుల్ ట్రైనీలం 10 మందిమి ఉండగా, గ్రే హౌండ్స్ కు చెందిన 15 మందితో కలిపి మేము మొత్తం సుమారు 25 మందిమి ఉన్నాము.  

                 మేము వాహనంలోంచి దిగిన వెంటనే మా వంటికి మరియు బ్యాగులకు అంటిన బొగ్గు దుమ్మును దులుపుకుని, వెంటనే మా ఆర్.ఐ. గారి ఆదేశాలపై బ్యాగును వీపుపై, తుపాకీని భుజంపై వేసుకుని రహదారి ప్రక్కనే ఉన్న అడవిలోకి నడక ప్రారంభించాము. అయితే మేము వెళ్ళింది అమావాస్య సమయంలో అనుకుంటా, అందుకే మేము దిగిన వెంటనే చిమ్మ చీకటిగా ఉండి కొద్దిసేపు ఏమీ కనిపించలా. కానీ కొద్దిసేపటికి కళ్ళు రాత్రి వాతావరణానికి అలవాటు పడటంతో కొద్దిగా నేలపై ఉన్న రాళ్ళు, ఎగుడు దిగుడులు మరియు చుట్టూ ఉన్న చెట్లు చేమలు మసక మసకగా కనిపించటం ప్రారంభించాయి. నాకు ఒక ప్రక్క ఎటువైపు నుండి, ఎప్పుడు నక్సలైట్లు దాడి చేస్తారో అని భయంగానూ, మరో ప్రక్క అడవిలోకి వెళుతున్నందుకు ఉత్సుకత గానూ ఉంది. నేను ఇంటర్ మీడియట్ చదివేటపుడు మా కాలేజ్ ప్రక్కనే ఉన్న అడవిలోకి పలుమార్లు ఉసిరికాయలు, తునికి కాయలు వంటి అడవిలో దొరికే ఫలాల కోసం వెళ్ళినా అది చిట్టడివి మాత్రమే, కానీ ఇప్పుడు వచ్చింది భయంకరమైన అడవి మృగాలు మరియు మావోయిస్ట్ లు సంచరించే దట్టమైన అడవుల్లోకి. నడక ప్రారంభమైన కొద్దిసేపటికే వీపుపై ఉన్న బ్యాగు మరియు భుజంపై ఉన్న తుపాకీ నెమ్మదిగా బరువుగా అనిపిస్తూ క్రమంగా అది భరించలేని నొప్పిగానూ మారిపోతూ వస్తోంది. దాదాపు రెండు కిలోమీటర్ల దూరం నడిచిన తర్వాత మా ఆర్.ఐ. గారు ఒక ప్రదేశంలో మా విభాగాన్ని నడక నిలిపి తెల్లవారే వరకు విశ్రాంతి తీసుకుందామని చెప్పటంతో "బ్రతికాంరా దేవుడా" అనుకొని బ్యాగు, తుపాకీలను క్రిందికి దింపినాము. వంతుల వారీగా కొంత మంది పడుకొనగా, కొంతమందిమి కాపలా ఉన్నాము. అయితే నాకు కాపలా ఉన్నపుడు మరియు పడుకున్నపుడు కూడా ఒకరకమైన ఉద్వేగం వల్ల మరియు ఎపుడు ఏమి జరుగుతుందో అని ఆలోచిస్తూ ఆ రాత్రి నిద్ర పోలేదు, చూస్తూ ఉండగానే తెల్లవారిపోయింది. మరుసటి రోజు ఎలా గడిచిందో... 

(మనం చూసే పోలీసు ఉద్యోగం నాణేనికి ఒక వైపు అయితే అడవిలోకి కూంబింగ్ కు వెళ్ళేపోలీసు ఉద్యోగం ప్రజలకు కనిపించని మరో పార్శ్వం)
----సలహాలకు policestory333@gmail.com కు email చేయగలరని మనవి.

----మిగిలిన వివరాలు తదుపరి పోస్టులో చెప్తానండీ. 
                                                                                      --కృతజ్ఞతలతో.