సరే ట్రైనింగ్ కు వెళ్ళే రోజు రానే వచ్చింది. ఆ రోజు మా జిల్లాలో సెలెక్ట్ అయిన అందరినీ ఒక RTC బస్సులో హైదరాబాదులోని ట్రైనింగ్ సెంటర్ కు తీస్కుని వెళ్ళారు. అక్కడ మొత్తం 10 జిల్లాల నుండి వచ్చిన ట్రైనీస్ అందరూ ఉన్నారు. మొత్తం సుమారు 550 మంది వరకు ఉన్నాము, అందరికీ సరిపోను బిల్డింగ్స్ అక్కడ లేవు. అందుకని సగం మందికి టెంటులు వేసి, ఒక్కో టెంటులో ఇద్దరికి బెడ్స్ వేసారు. లక్కీగా నాకు రూములోనే విడిది దొరికింది. ఎందుకంటే చలి కాలంలో టెంటులో ఉండాలంటే ఛాలా కష్టం. మాకు ట్రైనింగ్ సెంటర్ కు పోయిన తెల్లవారే పోలీసు కటింగ్ చేయించారు, దాంతో బయటికి వెళ్ళాలంటే కొద్ది రోజులవరకు సిగ్గుగా అనిపించేది. ట్రైనింగ్ కు వెళ్ళిన తెల్లవారే చెప్పిన రూల్సు, పాటించాల్సిన టైమింగ్ గురించి విన్నాక ఒక్కసారి భయం మొదలైంది. మొత్తం వచ్చిన అన్ని జిల్లాల వాళ్ళందరినీ కలిపి ఒక్కో విభాగానికి 30 మంది చొప్పున సౌలభ్యం కోసం ఏర్పాటు చేసారు.
మా విభాగానికి ఒక ముస్లిం హెడ్ కానిస్టేబుల్ ను ట్రైనర్ గా నియమించారు. ఆయన ఛాలా స్ట్రిక్ట్ మరియు మంచివాడు. రోజూ క్రమం తప్పకుండా నమాజ్ చదివే మనిషి. కొద్దిరోజులకే ఆయన మాలో అందర్నీ తనకు అనుకూలంగా మలుచుకొని, మొత్తం అందర్నీ కంట్రోల్ లోకి తీస్కుని వచ్చాడు. ఎందుకంటే అప్పటి వరకు మేము సాధారణ జీవితంలో ఉండి ఒకేసారి డిసిప్లిన్ జీవితంకు మారటం చాలా కష్టం. మొత్తం ట్రైనింగ్ లోనే మా ట్రైనర్ అంటే అందరికీ గౌరవం, భయం కూడా. ట్రైనింగ్ లో మాకు అపుడు Rs 1500 /- భత్యం ఇచ్చేవారు. భోజనం, ధోబి, మంగలి వాళ్లకి పోను ఏమీ మిగిలేవి కావు. భోజనం కూడా ఏమంత బాగా ఉండేది కాదు. కొద్దిరోజులకే మా 30 మందిలో అందరం బాగా కలిసి పోయాం. మా విభాగంలో ఒక ముసలాయన ఉండేవాడు. అతనితో పాటు మరో 10 మంది ఎపుడో సెలెక్ట్ అయితే కొద్దిరోజుల తర్వాత ఏదో కారణం చేత వాళ్ళని తీసేశారు. దాంతో వాళ్ళు కోర్టులో సం.ల తరబడి పోరాడి రిటైర్మెంట్ కు 5 లేదా 6 సం.ల ముందు కోర్టు ఆదేశాలతో ట్రైనింగ్ కు వచ్చారు. హైదరాబాద్ కు వచ్చామన్న మాటేగానీ మమ్మల్ని బయటికి వదిలేవారు కాదు. ట్రైనింగ్ సెంటర్ పరిసరాలు బాగానే ఉన్నా మేము బందీ అయిపోయిన ఫీలింగ్ కలుగుతుండేది.
(పోలీసు వ్యవస్థ మహోన్నతమైనది, సమాజంలో ఉన్నట్టే కొందరు చెడ్డవాళ్ళు ఈ వ్యవస్థలో ఉండొచ్చు. వాళ్ళు చేసే తప్పులకు మొత్తం వ్యవస్థను నిందించకండి.)
----మిగిలిన వివరాలు తదుపరి పోస్టులో చెప్తానండీ.
--కృతజ్ఞతలతో.
No comments:
Post a Comment